ဒီနေ့ အသက်နောက်တစ်နှစ်ကြီးပါတယ်။ မွေးနေ့တိုင်း တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်ပဲ ဖြတ်သန်းဖြစ်ပေမယ့် ဒီနှစ်ကတော့ ကိုဗစ်-၁၉ ကျေးဇူးနဲ့ အတိတ်ဆိတ်ဆုံး ဖြတ်သန်းဖြစ်ပါတယ်။ အမေနဲ့အဖေကို ဖုန်းခေါ်ကန်တော့ဖြစ်ပါတယ်။ မေမေလှ (အဘွား)ကိုလည်း သတိရမိပါတယ်။ မှတ်မှတ်ရရ မွေးနေ့ဆုတောင်းပေးကြတဲ့ အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ ချစ်ခင်ကြသူတွေကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ကျနော်ခက်ခဲချိန်တိုင်းမှာ စာတိုလေးနဲ့ဖြစ်ဖြစ်၊ စကားလေးတစ်ခွန်းနဲ့ဖြစ်ဖြစ် အားပေးတာကစလို့ ငွေရေးကြေးရေးအဆုံး ကူညီဖူးသူအားလုံးရဲ့ကျေးဇူးကို ဒီနေ့ ပိုအောက်မေ့မိပါတယ်။ အခွင့်ကြုံရင်ဆပ်ဖို့ စိတ်ရော၊ လူရော အဆင်သင့်ဖြစ်နေအောင် ကြိုးစားပါ့မယ်။ မွေးနေ့သန္နိဌာန်ကတော့ အရင်နှစ်တွေလိုပါပဲ။ ဘာတွေပဲကြုံရကြုံရ ရှင်သန်နိုင်အောင် ကြိုးစားနေပါမယ်။ ဒါတစ်ဘဝလုံးစာအတွက် လုံလောက်မယ်ထင်ပါတယ်။
Passionate reader, Coffee enthusiast, and Communicator. Stand up for democracy, humanity, and equality.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Why Us – All the Time?
This is the question I ask myself these days - why me and why us all the time? In November 2020, as COVID-19 restrictions eased just a litt...

-
To my grandmother, who always stood by my side, and to my mother, who loves me unconditionally, this write-up is dedicated to you both. Thr...
-
အကျွမ်းတစ်ဝင်မရှိဖူးတဲ့နေရာသစ်၊ စနစ်သစ်မှာ အရာအားလုံးက အကုန်အသစ်ပေမယ့် စိတ်ကတော့ ပူမနေတာ ကိုယ့်ဘာသာ သတိထားမိတော့ ငယ်ငယ်က အမေ့သူငယ်ချင်းဆရာမပ...
No comments:
Post a Comment