Sunday, March 29, 2020
သမီးရဲ့ဖေဖေ
ကိုဗစ်ကြောင့် အပြင်မထွက်ရတော့ လျှောက်တွေးဖို့ ပိုအချိန်ရတယ်။ ဒီနေ့တော့ ငါ့မှာသမီးလေးတစ်ယောက်ရှိရင်လို့ စိတ်ကူးယဉ်မိတာ။ ဘယ်က စတွေးမိမှန်းတောင် မသိပါဘူး။ ကိုယ့်သမီးကို ဘယ်လို မြင်ချင်လဲလို့ အမျိုးမျိုး စိတ်ကူးကြည့်တဲ့အခါ သမီးကို လူသားဆန်စေချင်တယ်၊ လူပီသစေချင်တယ်လို့ပဲ နောက်ဆုံးအဖြေထွက်တယ်။ ကိုယ်ချင်းစာတရားရှိရမယ်။ အမှားတွေလုပ်မိဖို့ မကြောက်တတ်စေချင်ဘူး။ ဖခင်တစ်ယောက်အတ္တနဲ့ ဖြစ်စေချင်တာမျိုးကတော့ သမီးကို အနုပညာကို ခံစားတတ်တဲ့သူ ဖြစ်စေချင်တယ်။ နောက်ပြီး သမီးက သူ့အပေါ်မှာ မတရားမှုတခုခု ဖြစ်လာရင် ဆိတ်ငြိမ်မနေပဲ တစ်နည်းနည်းနဲ့ တွန်းလှန်တတ်စေချင်တယ်။ အရေးအကြီးဆုံးက သမီးက သူ့အဖေကျနော့်ကို တခြားနာမ်စားတွေထက် ဖေဖေလို့ပဲ ပီပီသသ ခေါ်ရမယ်။ ဖခင်တစ်ယောက်အနေနဲ့ ပေးနိုင်တဲ့ကတိကတော့ သမီးက ကျနော့်ကြောင့် ဘယ်တော့မှ ဘာအကြောင်းကြောင်းနဲ့မှ စိတ်မလုံမခြုံ မခံစားစေရဘူး။ မရှိသေးတဲ့သမီးကို ခုကထဲက ချစ်မိနေပြီ။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Why Us – All the Time?
This is the question I ask myself these days - why me and why us all the time? In November 2020, as COVID-19 restrictions eased just a litt...
-
To my grandmother, who always stood by my side, and to my mother, who loves me unconditionally, this write-up is dedicated to you both. Thr... -
အကျွမ်းတစ်ဝင်မရှိဖူးတဲ့နေရာသစ်၊ စနစ်သစ်မှာ အရာအားလုံးက အကုန်အသစ်ပေမယ့် စိတ်ကတော့ ပူမနေတာ ကိုယ့်ဘာသာ သတိထားမိတော့ ငယ်ငယ်က အမေ့သူငယ်ချင်းဆရာမပ...
No comments:
Post a Comment