မနက်က လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ရင်း ဆိုင်ရှေ့ ဒီလို စက်ဘီးလေး တွေ့တော့ ငယ်ငယ်က ဂျာနယ်တွေ၊ မဂ္ဂဇင်းတွေလိုက်ပို့တဲ့ အဘကို သတိရသွားလို့ ဓာတ်ပုံရိုက်ထား။ အဘနာမယ်ကို သေချာတောင်မသိဘူး။ ဒါပေမယ့် ငယ်ငယ်က အပတ်တိုင်း လတိုင်း အဘကို မျှော်ရတာတော့ မှတ်မိတယ်။ နယ်မြို့မှာ ကြီးတော့ ငယ်ငယ်က ဖတ်လို့လက်လှမ်းမှီနိုင်တဲ့ resource ဆိုတာ အကန့်အသတ်ရှိတယ်။ ကျနော့်အတွက် အပတ်စဉ်ထုတ် မော်ဒန်ဂျာနယ်ရယ်၊ လစဉ်ထုတ် မင်္ဂလာမောင်မယ်ရယ်၊ မြတ်မင်္ဂလါရယ်၊ နက္ခတရောင်ခြည်ရယ်၊ စာအုပ်ဆိုင်က ငှါးဖတ်တဲ့ ရွှေအမြုတေရယ် ဒါပဲ။ အဲ့ဒါ လက်ကုန်ပဲ။ ရန်ကုန်မှာ တနင်္လာထုတ်တဲ့ဂျာနယ်က ကျနော်တို့ဆီ နှစ်ရက်ကျော်လောက်မှ ရောက်တာမျိုး။ အဲ့တာတောင် အဘ မလာရင် မဖတ်ရဘူး။ အဘက လက်ဖက်ရည်သောက်တယ်။ ဖတ်စရာစာအုပ်တွေ လိုက်ပို့တယ်။ အမြဲ ပြုံးပြုံးပဲ။
ငယ်ငယ်ကတော့ ကျနော့်ဆီရောက်တာလေး ဖတ်ရဖို့ပဲ စိတ်ထဲရှိတာ။ ခု ကြီးမှ ခဏခဏတွေးမိတာ ကမ္ဘာကြီးဘာဖြစ်နေလဲဆိုတာ လူတွေသိဖို့ အဘအကျိုးဆောင်အသက်မွေးတဲ့ စာအုပ်တွေလှည့်ပို့တဲ့အလုပ်က အလွန် တန်ဖိုးရှိတဲ့အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းမှုပဲလို့။
အဘလာပို့တဲ့စာအုပ်ပြူတင်းပေါက်တွေကနေ ကျနော် ခုလောက်ထိ လူလိုသူလို ဖြစ်နေတာလို့ ခံယူပါတယ်။ ခုထိသာ အဘရှိရင် အသက်အိုမင်းနေရော့မယ်။ အဘ သက်ရှိထင်ရှားရှိတုန်းဆို ကျန်းမာပါစေ။ မေတ္တာပို့ပါတယ်။
Just took this picture this morning when I was in the teashop right in the corner of my apartment because I suddenly remember an old man who delivered the newspapers and magazines by bicycle in my native town back in the 1990s. Actually, I didn't even know his full name. I called him ABa (which is the pronoun we respectfully refers to the elder men in Burmese language) but I did remember that I used to look forward to ABa every week and every month for the journals and magazines we subscribed to. Since I grew up in the small rural area, the reading resources available were limited. For me at that time, I had a few to enjoy in a month most of which agented by ABa: A weekly journal called 'Mordan', a monthly youth magazine called 'Mingalar Maung Mal' and 'Myat Mingalar' which both are Buddhism teaching pieces, astrological and supernatural magazine called 'Natkhata Yaungyi' which my father subscribed and 'Shwe Amutay' literature magazine from book rental shop. That's all I can digest. The journals published in Rangoon on Monday came to us just over two days late due to inefficient transportation at that time. Even so, we could not read them when ABa was not able to come and deliver for some reason. ABa used to have tea, deliver books and always wear a cool and calm smile on his face.
As a kid, I used to want to read whatever came my way. Now becoming a grown-up man, I have come to realise that a job of delivering books for others is one of the most extraordinary jobs ever in thinking that sending books for the sake of others to get to know what has been happening around the world.
Thanks to the window of the books ABa delivered to me over the years, I turly believe that I just had a chance to learn about the world, how to live a life with decency and humanity. If ABa is fortunate enough to survive covid and coup, he will get older. If so, may he continue to be healthy. Sending love.
No comments:
Post a Comment